Πόσο καλός είναι ο θεος;

Κάθε φορά που μπαίνω στην διαδικασία να συζητήσω με έναν θρησκευόμενο, πάντα στην ερώτηση μου "αφού ο θεός είναι καλός, πως και υπάρχει τόση αδικία;" η απάντηση είναι συνήθως "την αδικία την δημιουργεί ο άνθρωπος".
Βλέποντας όμως κανείς γύρω του, αντιλαμβάνεται ότι η αδικία υπάρχει παντού στην φύση και δεν περιορίζεται μόνο στον άνθρωπο.
Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι την αδικία την δημιουργεί ο άνθρωπος με την ελεύθερη του βούληση, νομίζω πως ο καθένας μας, εάν ήταν παντοδύναμος θα επενέβαινε τουλάχιστον για να προστατέψει τα παιδιά και τους αναξιοπαθούντες.
Και αυτό θα αναιρούσε την ελεύθερη βούληση όσο αναιρεί η αστυνομία την ελεύθερη βούληση ενός εγκληματία.
Επίσης υπάρχουν πολλά ανθρώπινα δεινά για τα οποία δεν φταίει ο άνθρωπος, και μάλιστα ο άνθρωπος κατάφερε κάποιες φορές να τα περιορίσει. Δεινά που προέρχονται από τον "πανάγαθο θεο";
Τέτοια παραδείγματα είναι τα διάφορα παράσιτα που ευδοκιμούν στη φύση. Οι ασθένειες όπως η λέπρα και η φυματίωση και ο κίτρινος πυρετός, που για αιώνες θερίζανε κόσμο.
Ασθένειες όπως ο παιδικός καρκίνος ή καρκίνος του δέρματος που προκαλείται από τον ήλιο.
Για όλα τα παραπάνω αλλά και για πολλά περισσότερα δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. 
Όμως τι θεός είναι αυτός αν ο μέσος άνθρωπος έχει καλύτερο κώδικα ηθικής από αυτόν;
Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει, είναι καλός και ελεήμων όπως λένε οι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι, ή σαδιστικός και παράφρονας, όπως δείχνει η δημιουργία του;
Αν λοιπόν ο θεός υπάρχει είναι έτσι όπως τον περιγράφουν οι μονοθεϊστικές θρησκείες;